«نفيسه» بانويي بزرگوار و با ايمان بود كه در مكه متولد شد و در مدينه زندگي مي كرد. او دختر حسن بن زيد، و زيد فرزند امام حسن مجتبي عليه السلام است. نام همسرش اسحاق (فرزند امام صادق عليه السلام) است. نفيسه تمام قرآن و تفسير آن را از حفظ داشت، روزها پيوسته روزه مي گرفت و شب ها در حال عبادت به سر مي برد. او داراي ثروتي بود كه به بيماران و بينوايان و عموم مردم احسان مي كرد.



[ صفحه 28]



بسيار مي گريست و سي مرتبه به حج مشرف شد و بيشتر اين سفرها را با پاي پياده رفت.

برادرزاده ي نفيسه (زينب دختر يحيي) مي گويد: چهل سال تمام عمه ام را خدمت كردم و در اين مدت نديدم كه شبي بخوابد، يا روزي افطار كند، پيوسته شب ها را به قيام و روزها را به روزه مي گذراند. به او مي گفتم: چرا با خود مدارا نمي كني؟

پاسخ داد: چگونه با نفسم مدارا كنم با اين كه راهي سخت و گردنه هايي در پيش دارم كه از آنها نمي گذرند مگر مردمان رستگار؟!

نفيسه، سالي با شوهرش به فلسطين مسافرت كرد تا قبر حضرت ابراهيم عليه السلام را زيارت كند، هنگام مراجعت از سفر، به مصر تشريف برد و در خانه اي سكني گرفت. در همسايگي او دختري



[ صفحه 29]



يهودي و نابينا بود كه يك روز به آب وضوي نفيسه تبرك جست و فورا شفا يافت. يهوديان بسياري كه از اين ماجرا با خبر شده بودند اسلام آوردند. مردم مصر به نفيسه عقيده مند شدند و با اصرار از او خواستند كه در آن جا بماند.