فلسفه ي وضو


در كتاب «مصباح الشريعه» از امام صادق عليه السلام روايت شده است كه:

«چون آهنگ طهارت و وضو كني، به سوي آب پيش رو؛ همانند اينكه به رحمت خدا نزديك مي شوي كه همانا خداوند تعالي آب را كليد تقرب به خود و مناجات با خود و راهنماي وصول به آستانش قرار داده است و همچنان كه رحمتش گناهان بندگان را مي سترد، آلودگي هاي ظاهري را



[ صفحه 21]



آب پاك مي سازد، نه چيز ديگر.

خداوند تعالي فرمود: «اوست كسي كه بادها را پيشاپيش رحمتش بشارت (دهنده) فرستاد و از آسمان، آب پاك كننده فروفرستاديم» و فرمود عزوجل: «ما هر چيز زنده را از آب آفريديم»؛ پس همچنان كه همه ي نعمت هاي دنيا را به آب زندگي بخشيده، به فضل و رحمت خود حيات دل ها را در طاعات قرار داد، و در صفا، زلالي، پاك كنندگي و بركت آب و اينكه چسان دقيق و لطيف با همه چيز و در همه چيز آميخته مي شود بيانديش. و آن را در پاك نمودن اعضايي كه خدا تو را به تطهيرشان امر فرموده به كار ببر و آداب واجب و مستحب آن را به جاي آور كه در هر يك از آن آداب، فوايد بسياري است كه هرگاه با حفظ حرمت، آنها را به كار بري به زودي چشمه ي فوايد آن برايت مي جوشد؛ سپس، با



[ صفحه 22]



خلق خدا آميزش و معاشرت كن همانند آميخته شدن آب با همه چيز كه حق هر چيز را اداء مي كند و در عين حال ماهيت آن، تغيير نمي يابد، تا از سخن رسول الله صلي الله عليه و آله كه فرمود: «مؤمن خاص، همانند آب است»، پند گيري. و بايد (خلوص و) صفايت با خدا در همه ي عبادات و طاعاتت به صفاي آب ماند، مانند آنگاه كه خداوند آن را از آسمان نازل نمود و پاك كننده اش ناميد. و هنگام شست و شوي اعضاي بدنت با آب، قلب خود را با تقوي و يقين پاكيزه گردان.»



[ صفحه 23]




بازگشت