امام صادق عليه السلام مي فرمايد: دليل آنكه حضرت ابراهيم به مقام خليل اللهي رسيد، سجده هاي زياد او بر خاك بود. [1] .

شبي كه بنا شد حضرت علي در جاي پيامبر اكرم بخوابد تا آن حضرت از تيغ دشمنان در امان بماند، از رسول خدا پرسيد: اگر من اين كار را بكنم جان شما به سلامت خواهد بود؟ وقتي پيامبر جواب مثبت داد، حضرت علي لبخندي زد و به شكرانه ي اين توفيق سجده ي شكر كرد. [2] .

وقتي سر بريده ابوجهل، رهبر مشركان را به نزد پيامبر آوردند، حضرت سجده شكر كردند. [3] .

امام سجاد عليه السلام در پايان هر نماز به شكرانه انجام آن سجده شكر مي كرد و هر گاه بلائي از او دور مي شد و يا ميان دو مسلمان را اصلاح مي كرد به شكرانه آن سجده مي كرد. آن حضرت سجده ي خود را به قدري طول مي داد كه غرق در عرق مي شد. [4] .