سجده مخصوص نماز نيست، بلكه در موارد ديگري نيز مطرح است و حتي گاهي واجب مي شود، مانند تلاوت يكي از چهار آيه اي كه سبب سجده مي گردد.

يكي از موارد شكر، سجده ي شكر است كه به آن سفارش بسيار شده است.

سجده ي شكر، يعني تشكر از نعمت هاي بي پايان الهي كه بر ما و خانواده ي ما نازل شده است.

امام صادق عليه السلام مي فرمايد: هر گاه ياد نعمتي افتادي، صورت خود را براي تشكر بر زمين بگذار و اگر ديدي كه مردم تو را مي بينند به احترام آن نعمت كمي خم شو. [1] .

پيامبر اكرم را ديدند كه از شتر پياده شد و پنج سجده كرد و فرمود: جبرئيل بر من نازل شد و پنج بشارت به من داد و من براي هر بشارتي يك سجده كردم. [2] .

حضرت علي عليه السلام گاه در سجده ي شكر بيهوش مي شد [3] و از امام



[ صفحه 144]



زمان عليه السلام نقل شده كه لازم ترين سنت ها، سجده ي شكر است. [4] .

در سجده ي شكر هر گونه ذكر و دعايي جائز است، اما گفتن «شكرا لله» و «الحمد لله» و ياد نعمت بزرگ ولايت اهل بيت عليهم السلام سفارش شده است. [5] .

خداوند مي فرمايد: پاداش كسي كه سجده شكر كند آن است كه من هم از او تشكر مي كنم. [6] .

گرچه سجده شكر زمان و مكان بخصوص ندارد، اما بهترين زمان آن پس از هر نماز و به عنوان يكي از تعقيبات نماز است.