از اميرالمؤمنين علي عليه السلام درباره حكمت هاي سجده پرسيدند، حضرت فرمود: سجده ي اول، يعني آنكه در ابتدا خاك بودم و چون سر از سجده برمي داري يعني از خاك به دنيا آمدم. سجده دوم يعني دوباره به خاك باز مي گردم و سر برداشتن از آن، يعني در قيامت از قبر برمي خيزم و محشور مي شوم. [1] .

امام صادق عليه السلام فرمود: چون سجده براي خداست پس نبايد بر خوردني ها و پوشيدني ها كه مورد توجه اهل دنياست، سجده كرد. سجده بايد انسان را متوجه خدا سازد نه شكم و لباس و ماديات. [2] .



[ صفحه 141]



در حديث مي خوانيم: دليل سجده ي سهو براي هر كم و زيادي سهو و يا كلام و قيام و قعود نابجا، آن است كه ابليس تو را گرفتار حواس پرتي كرد و در نماز تو خللي ايجاد نمود، پس تو بعد از نماز دو سجده بجاي آور تا بيني او به خاك ماليده شود و بداند هر لغزشي ايجاد كند تو دوباره در برابر خداوند به سجده مي افتي. [3] .

حضرت علي عليه السلام فرمودند: ظاهر سجده، صورت گذاردن بر خاك از روي اخلاص و خشوع است، اما باطن آن دل كندن از همه امور فاني و دل بستن به سراي باقي و رهايي از تكبر، تعصب و تمام وابستگي هاي دنيوي است. [4] .