امام صادق عليه السلام مي فرمايد: حضرت علي عليه السلام به قدري ركوع خود را طول مي داد كه عرق از ساق مباركش جاري مي شد. [1] .

خود آن حضرت در اولين خطبه نهج البلاغه مي فرمايد: خداوند فرشتگاني دارد كه همواره در حال ركوعند و هرگز قيام نمي كنند.

البته در فرشته خستگي و گرسنگي مطرح نيست، لذا انسان هاي عارف و عاشق كه چنين ركوع هاي طولاني انجام مي دهند، فرشتگان را به تمجيد خود وادار مي كنند. اين حالت اولياي خداست، اما حال ما چطور؟ پيامبر اكرم در مسجد نشسته بودند، مردي وارد شد و به نماز ايستاد، اما ركوع و سجودش را ناقص و سريع انجام داد. پيامبر صلي الله عليه و آله فرمودند: او همچون كلاغ نوكي زد و رفت، اگر او با اين نماز از دنيا برود بر دين من نمرده است. [2] .



[ صفحه 137]