عبادت زماني ارزش دارد كه سطحي نباشد، بلكه همراه با شناخت رهبر آسماني و ولايت او و همراه با خشوع و آداب مخصوص خود باشد.

حضرت علي عليه السلام گرفتار يك عده نمازخوان خشك مقدس بود كه در تاريخ بنام مارقين و خوارج معروفند. كساني كه پيشاني آنها بخاطر سجده هاي طولاني و مكرر پينه بسته بود، اما در برابر



[ صفحه 44]



علي عليه السلام قيام كردند و بر او شمشير كشيدند. در روايات مي خوانيم كه وقتي امام زمان عليه السلام ظهور كنند گروهي از مساجد عليه آن حضرت حركت خواهند كرد.

گمان نكنيد آنها كه براي كشتن امام حسين به كربلا آمده بودند همه تارك الصلوة بودند، بلكه نماز جماعت مي خواندند! و خود يزيد و معاويه پيشنماز بودند!

آري عبادتي كه همراه با جهالت باشد، كشتن عابدترين مردم را در محراب عبادت، بزرگ ترين عبادت مي داند و با قصد قربت براي كشتن علي عليه السلام مي رود!

نه فقط نماز كه ساير عبادات نيز بايد همراه با معرفت رهبر حق و اطاعت از او باشد، لذا در روايات آمده كه خداوند حج را واجب كرد تا مردم دور خانه ي او جمع شوند و در اين مركز اجتماع با امامان معصوم ارتباط برقرار كنند. اما امروزه ميليون ها نفر گرد كعبه مي گردند، و به خاطر نداشتن رهبر آسماني از هم گسيخته اند و با داشتن مركز وحدت و اهرمهاي اقتصادي از عده اي يهودي توسري مي خورند!

آري اسلام مجموعه اي است كه تجزيه بردار نيست. نماز بدون پذيرفتن ولايت قبول نيست، نماز بدون پرداخت زكوة قبول نيست چنانكه انفاق بدون نماز نيز پذيرفته نيست.

دستورات اسلام مثل اعضاي بدن است كه هيچ يك جاي ديگري را نمي گيرد، نه چشم كار گوش را مي كند و نه گوش كار دست را. در اسلام نيز خواندن نماز جاي زكوة را نمي گيرد، چنانكه هيچ يك از



[ صفحه 45]



اين دو جاي جهاد و مبارزه در راه خدا را پر نمي كنند. بلكه مجموعه ي اينها اسلام است.