أميرالمؤمنين عليه السلام فرمود:

خدا به بندگانش فرمان داد كه؛ راه [انعام شدگان] را از او، درخواست كنند! و (گروه ممتاز انعام شده،) همان پيامبران و صديقين و شهداء و شايستگان اند.

و (دستور فرمود) كه؛ از راه غضب شدگان، (دوري كنند و) پناهندگي بخواهند. و (گروه غضب شده،) همان يهوداند! كه خدا، درباره ي آنها فرمود:

«آيا؛ شما را به بدتر از آن - از حيث پاداش و جزا - نزد خدا، آگاه كنم!؟

كسي (بدترين جزا، پاداش او است) كه؛ خداوند، او را از در خويش رانده! و بر او، خشم و غضب كرده است!.» - [1] .

و (دستور فرمود:) از طريق گمراهان (دوري كنند و) از او، پناهندگي بخواهند. و آنها، كساني اند كه؛



[ صفحه 144]



خدا، درباره ي آنان فرمود:

«بگو: اي أهل كتاب! در دينتان - به ناحق - غلو نكنيد! و از هواي نفس گروهي كه قطعا! پيش از اين، گمراه شدند! و (مردم) زيادي را گمراه كردند! و از ميان راه راست، به دور افتادند! تبعيت نكنيد!.» [2] .

و (اين گروه) همان مسيحيان اند.

سپس؛ أميرالمؤمنين عليه السلام فرمود:

هر كه، به خدا كافر شد، او كسي است كه بر او غضب شده! و از راه خداي عزوجل! گمراه گشته! و حضرت رضا عليه السلام فرمود: اين چنين است.

و در آن افزود: و هر كه؛ در عبوديت و بندگي، از أميرالمؤمنين، تجاوز كند، او، در زمره ي كساني است كه؛ بر آنها غضب شده! و جزو گمراهان است!.

تفسير امام حسن عسكري عليه السلام، صفحه 9 تا 24، و مرحوم مجلسي، آن را در بحار [جلد 240:92 تا 257] با اندك اختلافي - در لفظ - آورده است.



[ صفحه 145]