پاورقي شماره ي 4 صفحه 32

در [دعوات] راوندي، از أبوالحسن - موسي بن جعفر - عليهماالسلام، روايت شده كه: «يكي از پدرانم شنيد: مردي [أم القرآن] مي خواند. فرمود:

شكر و سپاس، بجاي آورد و مزد گرفت!.

آنگاه شنيد؛ [قل هو الله أحد] مي خواند، فرمود: ايمان آورد، و در أمن و أمان، واقع شد!.

آنگاه شنيد؛ [انا أنزلناه] مي خواند، فرمود: تصديق نمود و آمرزيده گشت!.

آنگاه شنيد؛ [آيةالكرسي] مي خواند، فرمود: به به! رهائي و تخلص اين - از آتش - نازل شد.»

أمالي صدوق، مجلس 88، بحار، جلد 261:92.

و از أبي بن كعب، روايت است كه:

«فاتحة الكتاب را بر رسول خدا صلي الله عليه و آله، خواندم، فرمود:

قسم به آنكه؛ نفسم به دست او است! خدا، در توراة و انجيل، مانند او را نازل نفرموده! و (همچنين،) نه در زبور و نه در قرآن!.

آن، أم القرآن است، و آن [سبع المثاني] است. و آن، بين خدا و بنده ي او، تقسيم شده! و براي بنده اش، آنچه درخواست نمود، (مهيا است.)

بحار، جلد 259:92

و از محمد بن أحمد بن يحيي، از حسين بن موسي خشاب، از غياث بن كلوب، از اسحاق بن عمار، از امام صادق عليه السلام، از پدر بزرگوارش (امام باقر) عليه السلام، روايت است كه:

«دو نفر از صحابه ي رسول خدا صلي الله عليه و آله، در نماز رسول خدا صلي الله عليه و آله، اختلاف كردند، به [أبي بن كعب] نوشتند: براي رسول خدا صلي الله عليه و آله، چند درنگ و وقفه بود؟

جواب داد: دو تا. يكي؛ هنگامي كه از [أم القرآن]، فارغ مي شد، و ديگري، آنگاه كه از سوره.»

تهذيب الأحكام، جلد 190:8، نور الثقلين، جلد 21:1.

و مرحوم شيخ طوسي، در تبيان - جلد 22:1 - روايت دارد كه؛ پيامبر صلي الله عليه و آله، فاتحه را [أم القرآن] ناميد.

و در وسائل الشيعه - جلد 768:2 - از محمد بن يعقوب مي آورد كه؛ محمد بن يحيي، از أحمد بن محمد،



[ صفحه 123]



از حسين بن سعيد، از قاسم بن محمد، از علي بن أبي حمزه، از أبوبصير، روايت كرده كه:

«از امام صادق عليه السلام، درباره ي مردي پرسيدم كه؛ [أم القرآن] را فراموش كرد. فرمود:

اگر به ركوع نرفته، بايستي [أم القرآن] را بخواند.»

و قرطبي در تفسيرش [الجامع لأحكام القرآن] - جلد 108:1 از ترمذي، از أبي بن كعب، روايت دارد كه؛ رسول خدا صلي الله عليه و آله، فرمود:

«خداوند، در توراة و انجيل، مانند [أم القرآن]، نازل نفرموده و آن [سبع المثاني] است،...»



[ صفحه 124]