اقرار و اعترافي است، به رستاخيز و (روز) حساب و مجازات و پاداش!. و اثبات و تحكيم سلطنت و ملك آخرت، براي حضرت مولي سبحانه! - همانند اثبات سلطنت و ملك دنيا -

و در حديث، چنين است:

«(خدا) بر اقامه ي [روز جزا] - كه همان روز حساب است - قادر و توانا است.

قادر است، كه آن را، از زمان وقوعش جلو بيندازد! و از أوقات بروزش به تأخير افكند!.

او، در روز جزا - نيز - مالك است! از اين رو؛ به حق، داوري كند!. آنكه؛ دامن خويش، به جور و ستم، آلوده است! در آن روز، مالك هيچ حكم و داوري نيست، [بدان گونه كه - در دنيا - آنكه صاحب اختيار و مالك أحكام است، ستم كند!.» [1] .

و از أميرالمؤمنين عليه السلام، در حديث ديلمي است:

«اما؛ گفتار خداي تعالي! در [مالك يوم الدين،]:

در حقيقت؛ او؛ روز رستاخيز - مالك سرنوشت خلايق است! و هر كه در دنيا، از شك و ترديدش، أثري به جاي مانده! يا سخت به گردنكشي پرداخته است، (چنين فردي را) به آتش افكند! و از (رنج و) عذاب خداي عزوجل! برايش گريز و امتناعي نيست!. و هر كه؛ در دنيا، جبين كرنش و فروتني! بر آستان او سائيده! و بر اين خصلت بندگيش، رنگ دوام و حفاظت داده است، به رحمت (بيكرانش!) او را در بهشت برين، جاي دهد!» [2] .

و اما؛



[ صفحه 37]