نظريه ي علامه عقيلي طبرسي


علامه عقيلي طبرسي [1] در كتاب «شرح نجاة العباد»



[ صفحه 67]



مي نويسد:

«كسي كه آيات و رواياتي را كه پيرامون فضائل مولاي ما امير مؤمنان علي عليه السلام وارد شده، بررسي نمايد، قطع پيدا مي كند كه اقتران نام مبارك حضرت علي عليه السلام به نام خداوند متعال و نام رسول خدا صلي الله عليه و آله وسلم، هنگامي كه نام آنها در لفظ يا در نوشته و يا در ذهن مي آيد، محبوبيت دارد.

و معني اين مطلب جز اين نيست كه اقتران نام مبارك اميرمؤمنان علي عليه السلام به نام خدا و رسولش، ذاتا رجحان و مطلوبيت دارد، كه يكي از مصاديق آن محبوبيت ذاتي، استحباب اقتران شهادت سوم، به شهادتين در اذان مي باشد، چنانكه اين اقتران مطلقا در غير اذان مستحب است.»



[ صفحه 68]




پاورقي

[1] منظور از علامه عقيلي، عالم بزرگ، فقيه اصولي و كلامي مرحوم آيت الله سيد اسماعيل بن احمد علوي عقيلي طبرسي نوري، از علماي سترگ قرن 13 و 14 ه. ق است، كه در نجف اشرف مرجع تقليد اهالي طبرستان و نور و مازندران بود، معظم له صاحب كتاب «شرح نجاة العباد» در فقه استدلالي است، او در اين كتاب داراي نظرياتي عميق و استوار مي باشد، كه در چند جلد قطور چاپ شده است، و نيز مؤلف كتاب «كفاية الموحدين في اصول الدين» است، اين كتاب پيرامون عقايد و معارف به طور استدلالي، بحث كرده است.

عالم نامبرده جد مادري مؤلف كتاب ارزشمند «اجماعيات فقه الشيعه» (مؤلف كتاب حاضر) مي باشد، بعضي نقل كرده اند كه مادر مؤلف اين كتاب به خاطر خوابي كه قبل از ولادت او ديده بود، او را همنام پدر خود نام گذاري كرد.


بازگشت