پاداش عظيم اذان طبق نقل بلال حبشي
شيخ صدوق (ره) به اسناد خود، روايت طولاني و مفصلي از بلال حبشي در شأن اذان نقل مي كند كه فرازي از آن چنين است:
بلال گفت: شنيدم رسول خدا صلي الله عليه و آله وسلم فرمود:
«سوگند به خداوندي كه مرا به حق به پيامبري مبعوث كرد، در روز قيامت، اذان گوها در حالي كه بر مركبها سوار و ايستاده هستند، در برابر انسانها عبور مي كنند، در حالي كه با فرياد بلند مي گويند: «الله اكبر»
هنگامي كه صداي آنها به اين كلمه بلند مي شود، فرياد و غوغايي از امت من بر مي خيزد.»
اسامة بن زيد كه در آنجا حاضر بود، از رسول خدا صلي الله عليه و آله وسلم پرسيد: «اين فرياد و غوغا چيست؟»
رسول خدا صلي الله عليه و آله وسلم در پاسخ فرمود: «منظور، حمد و تسبيح و تهليل خداست.»
يعني همه فرياد مي زنند: الحمدلله، سبحان الله، لا اله الا الله.
و هنگامي كه اذان گوها فرياد مي زنند: اشهد ان لا اله الا الله
[ صفحه 14]
امت من مي گويند: «ما در دنيا همين خداي بي همتا را مي پرستيديم.» به آنها گفته شود: «راست مي گوييد.»
و هنگامي كه اذان گوها فرياد مي زنند: اشهد ان محمدا رسول الله، امت من مي گويند: «همين محمد صلي الله عليه و آله وسلم بود كه در دنيا رسالت پروردگار ما را، به ما ابلاغ فرمود، و ما با اينكه او را نديده بوديم، به او ايمان آورديم.»
به آنها گفته شود: «راست گفتيد، همين شخص بود كه رسالت الهي را به شما ابلاغ كرد، و شما به آن ايمان آورديد، پس اينك بر خدا سزاوار است كه بين شما و پيامبرتان جمع كند.»
آنگاه فرشتگان، اذان گوها را به سوي جايگاههايي كه خداوند براي آنها در بهشت آماده كرده، روانه سازند، جايگاه هايي كه آنچه چشمها نديده و گوشها نشنيده و در خاطر انساني خطور نكرده، در آنجا وجود دارد، و اذان گوها از آن مواهب بي نظير الهي بهره مند خواهند شد.
روايت كننده ي حديث مي گويد: در اين هنگام بلال به من نگريست و فرمود: «اگر مي تواني، چنان باش كه از دنيا نروي مگر آن كه اذان گو باشي...» [1] .
[ صفحه 15]
پاورقي
[1] اقتباس از كتاب «من لا يحضره الفقيه»، چاپ جديد، ج 1، ص 189 تا 192، امالي صدوق، مجلس 38، بحار ج 84، ص 123 تا 125.