امام باقر عليه السلام مردي را ديد كه اينگونه دعا مي كند: «اللهم اني اسألك من رزقك الحلال» خداوند! از تو رزق حلالت را مي طلبم.

حضرت به او فرمود: قوت و خوراك پيامبران را از خدا خواسته اي؟ (كنايه از اين كه چنين چيزي يا وجود ندارد، يا تحصيل آن بسيار مشكل است.) اينگونه دعا كن: اللهم اني اسألك رزقا واسعا طيبا من رزقك» يعني! خدايا! از تو رزق گشاده و پاك و دلپسندت را درخواست دارم. (يعني: رزقي كه در قيامت بدان عقاب نشوم، چنانكه همين مضمون در روايت ديگري



[ صفحه 153]



آمده.) [1] [2] .