كلام شهيد رجايي چه قدر زيباست كه فرمود: «به كار بگوييد نماز دارم، به نماز نگوييد كار دارم!» در اين كلام دو نكته وجود دارد:

1- كار تمام شدني نيست، اگر جلوي كار را نگيريم و فقط به فكر كار باشيم، در شبانه روز پيوسته بايد كار كنيم، انسان همانطور كه به فكر معاش خود است بايد به فكر غذاي معنوي جسم خود نيز باشد. انسان وقتي صداي اذان را شنيد بايد دست از كار بكشد، سخن خدا را گوش كند، لبيك بگويد، با جرأت به هر كاري مشغول بود دست بكشد و به كار بگويد نماز دارم.

2- احترام به نماز بگذاريم، مقام نماز را حفظ كنيم، حرف خدا را ناديده نگيريم، ارزش نماز را پايين تر از كار قرار ندهيم. نماز هم در دنيا و هم در برزخ



[ صفحه 99]



و هم در قيامت به درد انسان مي خورد و به فرياد انسان مي رسد، در سه عالم پناهگاه انسان است، ولي كار فقط در اين دنيا كاربرد دارد و اين نماز است كه به كار ارزش مي دهد، نه كار به نماز. دل نماز را نشكنيم، وفادار به نماز باشيم.

نماز را دوست خوب خود بدانيم، و به دوست خود جفا نكنيم، و به دوست خود هنگام شنيدن صداي اذان نه نگوييم، به نماز نگوييم كار داريم، اين نه گفتن را سعي كنيم از بين ببريم چون كه شيطان به ما مي گويد به نماز نه بگوييم، شيطان هنگام فرارسيدن وقت نماز، ارزش كار را در برابر چشمان ما زينت مي دهد و كاري مي كند كه ما به نماز بگوييم كار داريم.

عمل كردن به اين سيره، تمرين و همت مي خواهد و ما مي توانيم معصومين عليهم السلام و علماي رباني را الگوي خود قرار دهيم، آنها در حال جنگ و در حالي كه مشغول مطالعه و كارهاي مهم بودند دست از كار كشيده، به سمت نماز رفتند.