نمازهاي پنجگانه حسناتي دارند كه سيئات را پاك مي كنند. نمازها حسناتي هستند كه در دل هاي مؤمنين وارد شده و آثار معصيت و تيرگي هايي را كه دل هايشان از ناحيه ي سيئات كسب كرده است از بين مي برند.

اين يك اميد و امتيازي است كه خداوند به ما اهدا نموده، و فرموده است: «و أقم الصلوة طرفي النهار و زلفا من الليل ان الحسنت يذهبن السيئات ذلك ذكري للذكرين؛ نماز بگزار در آغاز و انجام روز و نيز ساعاتي از شب، زيرا حسنات (نمازهاي پنجگانه) نابود كننده ي سيئات است، اين تذكري است براي آنها كه اهل تذكرند.»



[ صفحه 70]



اين آيه نشان دهنده ي اهميت و تأثير و قدرت نماز است، و اين يك فضل و لطف الهي است در حق ما. او دوست ندارد بندگانش آلوده به گناه شوند، و اگر هم گناه كردند، براي محو آن گناه به ما دستور داده نماز بخوانيد، اين به اين معني نيست كه ما گناه كنيم، بعد نماز بخوانيم تا آن گناه از بين برود، اين يك فرصت و امتياز و فضلي براي بندگان است كه سهوا گناه نمودند، و اصرار بر گناه نداشتند، ولي نمازگزاران واقعي گناه نمي كنند، بلكه از گناه متنفرند و نماز را هم به قصد محو گناه نمي خوانند، بلكه عاشق نمازند، نماز را دوست دارند و آن را محبوب خود مي دانند.

امام حسين عليه السلام شب عاشورا فرمود: «اني احب الصلوة؛ من نماز را براي رضاي خدا دوست دارم.»

رسول خدا صلي الله عليه و آله مي فرمايد: «انما منزلة الصلوات الخمس لامتي كنهر جار علي باب احدكم فما يظن احدكم لو كان في جسده درن ثم اغتسل في ذلك النهر خمس مرات كان يبقي في جسده درن فكذلك و الله الصلوات الخمس لامتي؛ [1] نمازهاي پنجگانه براي امت من همچون نهر آب جاري است كه بر در خانه ي يكي از شما باشد، آيا گمان مي كنيد اگر كثافتي در تن او باشد و سپس پنج بار در روز در آن نهر شست و شو كند، چيزي از آن بر جسد او باقي خواهد ماند؟ (مسلما نه) همچنين است به خدا سوگند نمازهاي پنجگانه براي امت من.»

به هر حال جاي ترديد نيست كه هر گاه نماز با شرايطش انجام شود، انسان را در عالمي از معنويت و روحانيت فرومي برد. نماز پيوندهاي ايماني فرد را با خدا چنان محكم مي سازد كه آلودگي ها و آثار گناه را از دل و جان او شست و شو مي دهد.



[ صفحه 71]



نماز انسان را در برابر گناه بيمه مي كند و نيز نماز زنگار گناه را از آينه ي دل مي زدايد.

در حديث آمده است: «من الصلاة الي الصلاة كفارة ما بينهما ما اجتنب الكبائر؛ [2] نمازي تا به نماز ديگر، كفاره ي گناهان ما بين دو نماز است، مادامي كه از گناهان كبيره اجتناب شود.»