ذكر خداست كه دل ها را آرام، قلب ها را شفا، سينه ها را صيقل، دردها را درمان، روان ها را سلامت، و به عقل ها نورانيت مي بخشد.

در حديث قدسي آمده است كه: هر گاه بنده ملاقات با من را دوست بدارد من نيز ملاقات با او را دوست مي دارم و هر گاه پيش خود مرا ياد كند، او را پيش خود ياد كنم و هر گاه در ميان گروهي يادم كند، او را در ميان جمع بهتر از آن گروه يادش كنم، هر گاه بنده ام به اندازه ي يك وجب به من نزديك شود، من به اندازه ي يك ذراع به او نزديك مي شوم و هر گاه به قدر ذراعي به من تقرب جويد، به اندازه باعي (باع واحد طول است از سر انگشت راست تا سرانگشت دست چپ آن گاه كه دست ها را باز كنند) به او نزديك مي شوم.

خداوند سبحان مي فرمايد: فاذكروني اذكركم پس به ياد من باشيد تا به ياد شما باشم. [1] .

امام علي عليه السلام فرمود: ياد خدا داروي بيماري هاي روح است.

امام علي عليه السلام فرمودند: خوشا به حال كسي كه مشغول ذكر خدا باشد و از گفتار بيهوده خاموش بماند. [2] .



[ صفحه 50]



امام صادق عليه السلام فرمود: شيعيان ما كسانيند كه هر گاه تنها باشند بسيار ذكر خدا كنند. [3] .

امام علي عليه السلام فرمود: آن كه ياد خدا مي كند همنشين خداست. [4] .

رسول خدا صلي الله عليه و آله فرمود: ذكر خدا شفاي دل هاست. [5] .

چه اشكال دارد كارگران عزيز كه هنگام كار به ياد خدا باشيد و ذكر خدا را بر زبان جاري كنيد.

امام صادق عليه السلام فرموده اند: در آن مكان كه ذكر خدا گفته شود سه فايده وجود دارد:

1- بركتش فزون مي شود.

2- فرشتگان در آن درآيند.

3- شياطين از آن دوري گزينند.

4- براي اهل آسمان بدرخشد، چنان كه ستاره هاي فروزان براي اهل زمين مي درخشد.

حيف است چندين ساعت از روز كه مشغول كار هستيد از ذكر خدا غافل باشيد؛ چه بخواهيد و چه نخواهيد ساعت كار تمام مي شود، پس چه زيباست كه با ذكر خدا، هم ارزش خود و هم ارزش كار و توليد را بالا ببريد.

با اين كار هم مال با بركت و هم عمر با بركت نصيب شما مي شود و راه سير و سلوك را نيز پيدا مي كنيد.



[ صفحه 51]