- مرضيه سروي

علي(ع) اعلام مي دارد كه:«خدايا، عبادت من، نه از روي طمع به بهشت و نه ترس از دوزخ است، بلكه تو را شايسته عبادت يافتم و مي پرستم.»

اولياي خدا از عبادت او لذت مي برند و گناهكاران از شيريني عبادت و ياد خدا محرومند. گاهي كسي علاقه دارد خدمتگزاري كسي را بكند؛ بدون آن كه چشمداشت مالي و هدف اقتصادي داشته باشد. خود خدمت به آن شخصيت والا برايش هدف و ارزشمند است و نه حتي كسب دانش يا كسب وجهه و رسيدن به موقعيت اجتماعي.

بسيارند كساني كه از نشستن در كنار يك شخصيت يا داشتن عكسي با او،خوشحال مي شوند، هرچند نفعي برايشان نداشته باشد. تنها خود اين آشنايي و در كنار آن ها بودن برايشان محبوب است. وقتي براي انسان ها در اين دنيا، اين گونه امور، گرانبهاست، بندگي خدا و در محضر الهي بودن مايه افتخار نيست؟



-مرضيه سروي ـ 19 ساله ـ از مشهد با مقاله اي با عنوان «فلسفه عبادت» و يك شعر و يك قطعه ادبي در مسابقه شركت كرده است.

او با آوردن پاورقي ها و ذكر منابع، مقاله خود را مستند كرده و موضوع شعر و قطعه ادبي خود را به نماز اختصاص داده است. مرضيه سروي مراحل نخست تجربه اندوزي را در عرصه قلم طي مي كند و اميدواريم در آينده شاهد آثار غني تري از او باشيم.

عنوان شعر و قطعه ادبي اين نويسنده چنين است:« بگو مرد كدامين تباري» و «پنجره اي پر از دعا» .