من نماز جمعه هستم: درباره من خداوند فرمود: «اي مؤمنان آن گاه (كه شرايط شرعي نماز جمعه فراهم گرديد) و براي نماز جمعه اعلام شد براي اقامه آن قدم برداريد و بيع و معامله را كنار بگذاريد». [1] .

من نماز جمعه هستم: سزاوار است هر هفته با جماعت در زمان حاكم عادل و به خاطر تقويت آن بهترين هديه ها را كه عبارتند از: خيرخواهي و موعظه و دلسوزي و مطلع نمودن مردم در مورد شهر و ديارشان و راه علاج مشكلاتشان مي باشد در جمعي كه گرد هم آمده تقديم مي نمايم و با پشتوانه قدرتي كه متكي به عدالت است اقامه حق مي نمايم. لذا دو خطبه من بجاي دو ركعت مي باشد، به شرط آن كه مرا به اهلش بسپرند و خطيب جمعه تصميم قاطعانه بر اصلاحات داشته و اسلحه اي كه بر او تكيه مي نمايد نشانگر قاطعيت در اقدام كردن در طريق حق و عدالت باشد نه تجمل و زينت.

آري دو ركعت از چهار ركعت نماز ظهر خودم را در روز جمعه، قرباني مصالح خلق كردم و مي كنم تا امور ديني و اخلاقي و مادي



[ صفحه 158]



آنها سامان يابد و از باطل و طاغوت ها و اهريمن ها دور شده و دين و دنياي آنها احيا گردد.

من در جمعه بيم دهنده خطراتي كه بر ديانت و اخلاق و سياست و اقتصاد و فرهنگ مردم وارد مي شود هستم و هر هفت روز يكبار به توسط اخبار و اطلاع رساني هاي مهم و هشدار دادن ها، از غفلت و تغافل جلوگيري مي كنم.

من يكي از موجودات عزت و عظمت يارانم هستم. به شرط آن كه از نام و شكل من سوءاستفاده نكنند و قالب مرا از روح، تهي ننمايند؛

زيرا من نردبان صعود و ترقي آنها هستم و نبايد قالب مرا در خدمت اهداف شوم استثمارگران و براي توجيه ستم ستمكاران و افراد خودكامه به كار گيرند.