نماز جماعت در جنگ


من نماز جماعتم، آن قدر ارزش و اهميت دارم كه خداوند دوست دارد در كنار ميدان جنگ برگزار شوم.

تا اين كه همه از دوست و دشمن متوجه بشوند كه مؤمنان يك هدف دارند و آن برپايي حق و قانون الهي است و مقصد آنها از جنگ و صلح مسائل شخصي و يا تحميل اهداف فردي نيست.

اما آن گاه كه از شدت جنگ و درگيري كاسته شد، مرا بپا داريد؛ [1] زيرا ممكن است دشمن از هر فرصتي براي نابودي مؤمنان استفاده كند. لذا اسلحه خود را نبايد از خود دور كند.


پاورقي

[1] فاذا اطماننتم فاقيموا الصلوة ان الصلوة كانت علي المؤمنين كتابا موقوتا (نساء، 106)

چون كه نبايد از دشمن غافل شد وقتي كه از حيله دشمن در امان شديم در همان ميدان جنگ جمعي از لشكريان نماز خوف مي خوانند و جمع ديگر مراقب هستند و باز جمعي كه نماز خوانده اند به جاي آنها كه نماز نخوانده اند پشت سر امام جماعت قرار مي گيرند و يك ركعت همراه امام مي خوانند و امام قدري نماز را طول مي دهد كه با او سلام نماز را بدهند تا همگي لشكر نماز را بخوانند و در حال نماز حق ندارند اسلحه را از خود دور كنند.


بازگشت