گفتن اين جمله در حين بلند شدن در نماز، مستحب است به جز در نماز نشسته

من يادآور حول (نظر لطف) و قوه خدا هستم؛ زيرا همه ي حركات از كوچك و بزرگ از قيام و قعود چه در نماز و چه در غير نماز با قدرت و تواني انجام مي شود كه آن قدرت و توان از خداست.

تك تك ضربان هاي قلب و ارتعاش اعصاب و پيام رساني مغز و هر فعل و انفعال به مدد و نيروي او بسته است و همه ي اشيا و افراد در هر شرايطي كه باشند مرهون توان و فيض دائمي پروردگار هستند.

بايد دانست كه هر حركتي مرهون حيات است و حيات شكر دارد و شكر كردن نيز مرهون حيات و متعلقات حيات است و باز آن هم شكر دارد.



از دست و زبان كه برآيد

كز عهده شكرش به در آيد



و همين كه بدانيم همه قدرتها از آن يگانه است و قدم هايي كه در راه او برمي داريم شكر او محسوب مي شود و بدين واسطه به لطف خود ما را شكرگزار مي داند و نبايد از قوه او عليه او سوءاستفاده كنيم كه در اين صورت ناسپاس محسوب مي شويم و ضمنا ناچيز بودن خود را در برابر او از ياد برده ايم.



[ صفحه 141]



شعر



جهان پر از كرات غول پيكر

به تاريكي نمايان همچو اخگر



كه داند حجم و وزن و وضع آنها

كه داند سير و خفض و رفع آنها



زمين در پهنه آن كهكشان ها

چو خشخاشي بود بر روي دريا



تو اي انسان از اين خشخاش چندي

سزد تا بر غرور خود بخندي



غرورت گر به علم مال و جاه است

به ويروسي همه هستي تباه است



پس استفاده از قدرت الهي كه در ما به امانت نهاده شده بايد در مسير الهي مصرف شود، همچون كارد و چاقويي كه به دست ما مي افتد، بايد در جهت صحيح از آن نعمت ها استفاده كنيم نه در جهت مخرب.