من سجده ام كه نه فقط در نماز عنصري بسيار ارزشمند هستم، بلكه در غير نماز هم ارج و ارزش والايي دارم؛ زيرا من هستم كه منحصر به فروتني در پيشگاه خداوند مي باشم و نبايد مرا براي غير او بجا آورند. [1] .



به آستان كسي سر به سجده نگذارد

مگر كسي كه خدا را بداند او انباز



عالي ترين ارزشهاي انسان آن گاه شكوفا مي شود كه به رتبه آنها كه براي خداوند و در برابر امر خداوند سجده كردند، برسد.

نقش من در غير نماز عبارت است از:

1. سجده ي شكر، يعني سپاس الطاف و نعمت هاي خدا؛ زيرا شكر نعمت ها وقتي كه با حالت خاكساري كامل همراه شود زيباترين شكر است.



[ صفحه 136]



2. سجده ي تلاوت، آن گاه كه آيه سجده را مي شنوند. [2] .

3. سجده اي كه معمولا براي خضوع و خشوع اظهار عشق و نيايش به پيشگاه الهي انجام مي دهند (سجده مطلق)

4. سجده براي جبران سهو و اشتباه در نماز. [3] (دو سجده سهو)

يكي از دلائل اهميت سجده همين است كه در ميان اذكار و افعال نماز، فقط سجده خاصيت جبران گري را دارد.