من نمازم: كه با جمله «غير المغضوب عليهم و لا الضالين»، از راه افراد لجوج و معاند كه مستحق كيفر گرديدند و از راه منحرفان منع مي كنم. پس دل هاي ما بايد پذيراي حق را داشته باشد و عناد نداشته باشيم و همچنين افكار ما بايد به دنبال دانش و فهم باشد تا به سعادت بزرگ برسيم. قرآن در جاي ديگر به آنها كه از رحمت خدا دور شده اند اشاره فرموده و آنها كافران، منافقان و ملت هاي سركش بودند و آنها كه منكرات را رواج دادند و همانند قوم شعيب اهل فريبكاري و كم فروشي بودند يا مانند قوم لوط كه كرداري زشت (برخلاف طبيعت و شريعت داشتند) يا مانند قوم



[ صفحه 120]



هود اهل عناد و لجاجت بودند يا مانند قوم صالح بعد از خواستن معجزه در برابر آن معجزه ايستادند يا مانند قوم نوح كه به گناهان مختلف دچار بودند و سرانجام هلاك گرديدند و در جهان ديگر نيز جوابگوي اعمال خود هستند.

و يا مانند مخالفين پيامبر اسلام كه بسياري از آنها جاهل بودند پس سوره حمد شامل سه چيز است: 1. توجه به مقام و منزلت خداوند در برابر انسان 2. توجه به منزلت انسان در رابطه با خدا 3. نياز انسان در برابر خداوند.



سخن به چاپلوسي انسان نمي كند آغاز

كسي كه سوره الحمد خوانده وقت نماز



به هر حال من نماز هستم كه در كنار سوره حمد سوره توحيد را بازگو مي كنم.



شعر «با توجه به مضمون سوره حمد»



نام «الله» اولين ذكر من است

عشق او ممزوج با فكر من است



جامع هر خصلت زيباست او

دور از هر نقص و نازيباست او



حمد بهر خالق جان و جهان

مهر پيشه، مهرورز و مهربان





[ صفحه 121]





اين جهان بخشنده است و آن جهان

مالك و فرمانرواي انس و جان



روز حشر و نشر آمد يوم دين

چون همي پرسند از آئين و دين



جز تو معبودي ندارم اي ودود

چونكه بود ما زالطاف تو بود



نيست نيرويي به جز نيروي تو

هر چه مي خواهم بجويم سوي تو



ما همه محتاج تو، تو بي نياز

جسم و جان ما سراسر شد نياز



عاقلان محو صفات كبريا

سالكان را دل جدا از ما سوا



راه خود را در فرارويم بدار

جان من با نور بنما پايدار



تا به مرحومان درگاهت رسم

گرچه در نزد تو چون خار و خسم



دور كن ما را ز راه گمرهان

راه بوجهل و طريق كج روان



هم در ين دنيا و هم در آخرت

اين سيه رو را مران از درگهت





[ صفحه 122]





زآتش دوزخ تو محفوظش بدار

در صف ابرار، منظورش بدار