افسوس بر آن كس كه مرا رها كند يا گاهي مرا پشت سر اندازد يا با حالت رياكاري مرا برگزار نمايد. مگر هميشه و همه جا خداي مرا نمي بينند و نمي يابند؟

توضيح: بعضي از مردم به جهت تن پروري يا بي حوصله گي مثلا چند ماه نماز مي خوانند و دوباره مدتي ترك مي كنند و يا در ماهي چند روز و يا گاهي در سفر يا بيماري هاي معمولي نماز را ترك مي كنند در حالي كه خداوند نماز واجب را در هر روز و شب از انسان خواسته است. [1] كه اگر جسم ما كسالت دارد و مريض است عمق جان ما مريض نباشد و از سلامتي محروم نماند كه

[ صفحه 68]

خطرناك ترين بيماري ها، بيماري در اعتقادات است و بايد كوشيد كه خداي نخواسته موقع مرگ با روحي ناسالم از دنيا نرويم.

بنابراين در بيماري نيز اگر ايستاده نماز خواندن مشقت داشته باشد نشسته مي خواند و اگر نشسته نتواند، مي تواند خوابيده بخواند ولو ركوع و سجده را با اشاره انجام دهد.

اگر با اشاره هم نمي تواند بايد از قلب خود معناي نماز را بگذراند.

بنابراين به هر صورت كه ممكن باشد بايد نماز را هر چند ناقص بجا آورد.

اين داروي شفابخش جان را نبايد ناديده بگيرد؛ زيرا اجراي نسخه خداوند است و معناي عبوديت انسان در برابر بارگاه ربوبي را تثبيت و تحكيم مي نمايد.

[1] الذينهم عن صلاتهم ساهون الذين يرائون و يمنعون الماعون.) 7، ماعون).

البته از زنان هنگام عادت ماهيانه، نماز ساقط است ولي مستحب است در همان ايام در مواقع نماز وضو گرفته و به جاي نماز ذكر بگويند. كه اين ذكر جانشين نماز مي شود نمازهايي كه در ايام عادت (كه از سه روز تا حداكثر ده روز است) نخوانده اند قضا هم ندارد؛ زيرا اين حالت معمولا هر ماه مي باشد براي آنها سخت است؛ اما چون روزه در سالي چند روز (غالبا كمتر از ده روز) قضا مي شود بايد قضاي آن را بجا آورند.

پس بركنار بودن زنان حائض از حريم نماز و از مسجد دليل بر شأن بالاي نماز است.