من نمازم: آن گاه كه حضرت داود (ع) ميان دو شريك كه بر تصاحب گوسفندي نزاع داشتند حكم كرد و سپس دانست كه با شتاب قضاوت نموده، گفت: بعضي از شريكان به بعضي ديگر ستم مي كنند و شريك تو هم كه نود و نه گوسفند (ميش) داشته نمي بايست نسبت به تو كه يك گوسفند داري مطالبه اي داشته باشد و نبايد گوسفند تو را مطالبه كند و... داود بعد از اين جريان احساس كرد كه خدا اين دو نفر را فرستاده كه او را آزمايش كنند.

از خدا طلب مغفرت نمود و پيوسته در نماز و ركوع و انابه بود و خداوند هم او را مغفرت نمود.

خداوند به واسطه نماز و عبادت خاضعانه ي داود، توبه او را قبول كرد و فرمود: داود نزد ما تقرب زيادي دارد و سرانجامي نيك خواهد داشت.

پس اي داود تو را خليفه قرار داديم و بين مردم به حق قضاوت كن، زيرا آسمان ها و زمين را به حق آفريديم. [1] .



[ صفحه 63]