من نمازم: حضرت عيسي با آن همه معجزه، به (بندگي خدا) و اقامه نمودن نماز افتخار مي كرد [1] و اعتراف كرد كه نيازمند نماز به خاطر بندگي خداوند يگانه مي باشد؛

زيرا عده اي از مسيحيان تصوري بي مورد درباره خدا بودن او نمودند. (او را شريك خداوند دانستند)

به نظر آنها سه اقنوم (عنصر) يعني پدر، پسر و روح القدس، معبود و چرخاننده جهان مي باشند و عيسي را از روي بي اطلاعي پسر خدا دانستند و از آنجا كه عيسي را از روي بي اطلاعي پسر خدا دانستند و از آنجا كه عيسي به خاطر اثبات پيامبري خود در آن عصر كه اطبا به علم خود مغرور بودند، به اذن خداوند مرده زنده مي كرد و كور مادرزاد و پيس را شفا مي داد، گفتند او شريك خداست. اما قرآن حقيقت را از زبان خود عيسي بيان كرد كه



[ صفحه 60]



عيسي گفت: من بنده خداوند و فرستاده او هستم و براي شما كتاب و دستورات خداوند را آورده ام و مرا پرخير قرار داده و سفارش كرد كه نماز برگزار نموده و زكات بپردازم.