نماز، نمونه اي از اقرار و اعتقاد و عمل است؛ اما نمونه اي از اقرار، اذكار آن و عمل (ركوع و سجود) و اعتقاد كه بايد از آغاز تا آخر در روح نمازگزار باشد. [1] .

گويا نماز چكيده اي از ايمان است و ايمان نيز سه ضلع دارد:

1. قول (اقرار) 2. اعتقادات 3. اعمال خداپسندانه

به عبارت ديگر، ذكر و دعا و راز و نياز نشان دهنده ارتباط عشق آميز يا نيازمندانه با خداوند است، اما نماز عبارت است از چنين ارتباطي به اضافه افعال خاص با قصد تقرب به خداوند در حصار احرام.

پس، نماز به جاي لبيك در عمره و حج تكبير احرام دارد [2] و سلسله افعالي دارد كه علاوه بر عشق ورزي و دوستي با خداوند



[ صفحه 23]



شامل عجز و خاكساري و نشانه هاي اطاعت و بندگي (مثل سجده و ركوع) در برابر عظمت بي همانند مقام ربوبي مي باشد.

اين عبادت بسيار مهم است كه مقدمات خاصي داشته و با تكبير محرم شدن و ركوع و سجده و فروتني خاص و به غير توجه نكردن همراه است.

بپا كردن نماز، تبليغ اهميت يكتاپرستي و ديانت است؛ زيرا هميشه در كنار ذكر، قيام و تعظيم و خاكساري مي باشد و جاذبيت خاصي دارد و ضمنا شامل پيام ها و اسرار زيادي است.



[ صفحه 24]