حجت الاسلام سيد محمد محسن تهراني: آقاي حداد اصلاً نمازش با نماز ما فرق داشت. نماز او يك نحو ديگري بود ما در نماز در مقام اخلاص و زدودن تخيلات و اوهام و تفكرات هستيم و بايد همين طور هم باشد، گرچه مراتب ديگري نيز هست كه مرحوم حداد اشاراتي هم داشتند. مثلاً به مرحوم مطهري فرمودند، كه حتي به معاني هم نبايد توجه كرد بلكه صرفاً توجه بايد به حق باشد كه اين مسئله در ما با اراده و اهتمام و با اعمال به وجود مي آيد ولي در آقاي حداد اصلاً اين چيزها نبود وقتي ايشان الله اكبر مي گفت به عالم ديگر مي رفت ديگر تخيلي را از خودش دفع نمي كرد او نبود كه ديگر بخواهد فكر كند، انگار اصلاً خودش نيست كه دارد اياك نعبد و اياك نستعين مي گويد توجهي به خود نداشت اصلاً اهتمامي به اين نداشت كه بخواهد جهت عبوديت را در خويش به ظهور برساند.



[ صفحه 44]