حاج موسي محيي: سيد حداد نمازش با توجه و تاني كامل بود اگر كسي هنگام نماز صدايش را مي شنيد احساس مي كرد كه به سوي پروردگار عروج كرده گويا ايشان از اول تا آخر نماز از قيام و ركوع و سجده و قنوت با پروردگارش مناجات مي كند و سخن مي گويد و اتصال كامل و بدون پرده با پروردگار دارد.

صداي دلنشين و آرام بخش ايشان قلب ها را پرواز مي داد و عقل و خرد را از خردمندان مي ربود و هنگامي كه حال و اقبال و عروج به آن عالم ملكوتي دست مي داد اشك از چشمان اكثر نمازگزاران جاري مي شد و هيچ كدام نمي توانستند جلوي گريه شان را بگيرند. [1] .