حب دنيا مبدأ و منشأ تمام مفاسد است بر انسان عاقل علاقمند به سعادت خود لازم است اين درخت را از دل ريشه كن كند و طريق علاج عملي، آن است كه معامله به ضد كند. پس اگر به مال و منال علاقه دارد با بسط يد و صدقات واجبه و مستحبه ريشه آن را از دل بكند و يكي از نكات صدقات همين كم شدن علاقه به دنيا است و لهذا مستحب است كه انسان چيزي را كه دوست مي دارد و مورد علاقه اش هست صدقه دهد چنانچه در كتاب كريم الهي مي فرمايد: «لن تنالوا البر حتي تنفقوا مما تحبون» [1] و اگر علاقه به فخر و تقدم و رياست و استطالت دارد (برتري داشتن) اعمال ضد آن را بكند و دماغ نفس اماره را به خاك بمالد تا اصلاح شود.

و بايد انسان بداند كه دنيا طوري است كه هر چه آن را بيشتر تعقيب كند و در صدد تحصيل آن بيشتر باشد علاقه اش به آن بيشتر مي شود و تأسفش از فقدان آن روز افزون گردد.