دكتر علي انصاري: دو وضعيت بوده كه ايشان كاملاً از حالت عادي خارج مي شد. يكي از زيارات و يكي بعد از نماز. به خصوص بعد از نماز مغرب و عشاء كه ياراي حرف زدن نداشت و جلساتي هم كه بعد از آن داشتند عموماً به سكوت مي گذشت و گاهي هم منقلب مي شدند قلبشان مي گرفت و حالت گريه به ايشان دست مي داد.



[ صفحه 32]



آقا در توصيه به شاگردانشان بر نماز شب و انجام فرايض و نوافل تاكيد بسيار زيادي داشتند و به بعضي از شاگردانشان مي فرمودند: اگر نوافلتان ترك شد قضاي آن را به جاي آوريد. [1] .