غالباً ذكري كه در سجده مي گفتند: دو تا سبحان ربي الاعلي و بحمده بود و سه تا سبحان الله. البته گاهي هم يك حالت مخصوصي داشتند با صوت مي خواندند و ركوع و سجده ها را طولاني تر مي كردند و صلوات مي فرستادند با و عجل فرجهم و لعن. و در قنوت هم دعاي يا من اظهر الجميل را مي خواندند. وقتي آن دعا را مي خواندند حالشان عجيب بود عجيب! [1] .