آيت الله العظمي ميرزا جواد آقا ملكي تبريزي؛ براي احضار قلب نزد نماز راهي جز اين كه همتت را متوجه نماز سازي نيست، زيرا همواره همت انسان متوجه امري مي شود كه خيري در آن گمان داشته باشد و آن را مايه سعادت خود بداند. لذا حضور قلب در هنگام نماز تابع ايمان انسان به حقيقت نماز و اين كه نماز از همه اعمال بهتر و برتر است مي باشد و آن كسي كه به اين حقيقت اعتقاد داشته باشد كه نماز معراج او است، مسلماً هم و غمش جملگي نزد آن نماز خواهد بود و هيچ چيز ديگري نمي تواند او را از اين عمل باز دارد و كسي كه همتش در پي نماز باشد قلبش هم نزد نماز خواهد بود و هر اندازه كه همت انسان بيشتر در پي نماز باشد غفلتش از غير نماز بيشتر خواهد بود. بنابراين آن كس كه ايمان به خدا داشته و معتقد باشد كه آن كه بهتر و پايدارتر است خداست و نماز معراج او به سوي حضرت ذوالجلال است و نيز قلباً به اين حقايق ايمان داشته باشد ناگزير قلب و همتش در پي نماز خواهد بود و ممكن نيست كه چنين كسي از نماز غافل باشد.



[ صفحه 31]