از ابتداي بعثت پيامبر اكرم صلي الله عليه و آله و سلم تا حدود شانزده ماه، مسلمانان، نمازهاي خود را به سوي بيت المقدس انجام مي دادند، ولي بنا به مصلحتي خاص و با هدف رهايي از سرزنش هاي يهود، قبله ي مسلمانان به سوي كعبه تغيير يافت. به همين جهت، مسلمانان با اين سؤال مواجه شدند: حكم نمازهايي كه به سوي بيت المقدس گزارده اند، چيست؟ آيا آنها مورد قبول قرار مي گيرد يا نياز به قضا و تكرار دارد؟ آن گاه اين آيه نازل گرديد:

«و ما كان الله ليضيع ايمانكم؛ [1] خداوند، ايمان شما (نمازهاي پيشين تان) را ضايع نمي كند و آن ها را بي پاداش نمي گذارد.» [2] .