استعانت از غير خدا، امري است كه هر روزه و در هر نماز به عنوان يك ضد ارزش تلقي گرديده و در نمازهاي يوميه تأكيد مي شود كه «اياك نعبد و اياك نستعين». قرآن نيز به دو امر به عنوان ابزار استعانت اشاره كرده است: «صبر و صلاة» [1] و پيشوايان دين براي رفع مشكلات زندگي و دستيابي به خواسته ها، نمازهايي گوناگون را توصيه كرده اند. شكي نيست كه نظام جهان، بر اسباب و علل مادي تكيه دارد، ولي جريان اسباب نيز به فرمان خداوند متعال است و نيروي غيبي را براي هماهنگي اين عوامل به كمك مي خواند كه اين امداد غيبي در پرتو نماز فراهم مي آيد.

در روايتي چنين مي خوانيم:

«كان رسول الله صلي الله عليه و آله و سلم اذا حزنه امر فزع الي الصلاة؛ [2] .

پيامبر اكرم هر گاه از امري نگران مي گرديد به نماز پناه مي برد.»

بنابراين: نماز از آن جهت كه نقشي مؤثر در پيشبرد امور زندگي انسان ها دارد، عبادتي مهم و تعيين كننده تلقي مي گردد.



[ صفحه 82]