مثل نماز عيد، دو ركعت است و ركعت اول، پنج قنوت و ركعت دوم چهار قنوت دارد و بهتر است كه با جماعت خوانده شود.

در قنوت ها، هر دعايي مي توان خواند، ولي بهتر است دعايي خوانده شود كه در آن، از خداوند، طلب باران شده باشد و قبل از هر دعا، صلوات بر پيامبر و آلش فرستاده شود. مستحب است كه حمد و سوره اش بلند خوانده شود.

از آنجا كه اين نماز، براي جلب رحمت پروردگار است، در مستحبات آن اموري ذكر شده كه همه، حالت رقت و زاري و نياز بندگان را مي رساند و جلب رحمت مي كند، از جمله:

مردم سه روز، روزه بگيرند و روز سوم به صحرا روند و نماز بخوانند.

زير آسمان جمع شوند.

پا برهنه باشند،

مردم، منبر را با خود به صحرا ببرند، مؤذن ها هم همراه باشند. پيران و كودكان و چهارپايان را هم با خود ببرند،

بچه ها را از مادران جدا كنند تا صداي گريه و ضجه زياد شود.

مانع بيرون رفتن كفار همراه خود شوند،

امام جماعت و مردم، در كمال خشوع و وقار و درخواست، به بيابان بيرون روند، جاي پاكي را براي نماز، انتخاب كنند... [1] .

و نيز، وقتي نماز به پايان رسيد، پيش نماز به منبر رود، و عباي خود را واژگونه يا پشت و رو بر دوش افكند، با صداي بلند، صد بار تكبير بگويد، رو



[ صفحه 253]



به مردم سمت راست كرده، صد بار بلند، سبحان الله بگويد، سپس به مردم طرف چپ روي كرده و صد بار با صداي بلند، لا اله الا الله بگويد، مانعي ندارد كه مردم هم با صداي بلند، اين شعارها را به دنبال پيشنماز، تكرار كنند، چرا كه رحمت و مغفرت را بهتر جلب مي كند.

آنگاه، امام جماعت و مردم، دست به دعا بردارند، و بسيار التماس و دعا كنند و بنالند و بخواهند، و امام جماعت، خطبه بخواند و از خداوند، طلب باران كند. و بهتر است از خطبه هايي كه از معصومين عليه السلام نقل شده استفاده شود. مانند آنچه از حضرت امير عليه السلام [2] و امام سجاد عليه السلام [3] نقل شده است.