وقتي مسلماني هر چند كودك، از دنيا مي رود، پس از غسل دادن و كفن كردن، بايد بر پيكر او نماز خواند. گرچه نام «نماز ميت» بر آن گفته شده، ولي در واقع دعايي بيش نيست، زيرا ركوع و سجود و تشهد و سلام ندارد و وضو و غسل و تيمم داشتن شرط نيست و پاك بودن بدن نمازگزار هم لازم



[ صفحه 248]



نمي باشد. اگر چه بهتر است شرايط نماز را داشته باشد.

اين مراسم، بهتر است كه به صورت جماعت انجام شود.

خواندن نماز بر جنازه ي مسلمان، «واجب كفايي» است. يعني بر همه ي مسلمين واجب است و اگر فرد يا افرادي بخوانند، از ديگران ساقط است.

اين نماز، خواستن رحمت و مغفرت براي مرده است. از اين رو بهتر است كه دوستان و بستگان و مؤمنين را خبر كنند تا حضور يافته و بر او نماز بگذارند. اين نماز، هم سبب رحمت بر ميت است و هم موجب اجر براي نمازگزاران مي شود. [1] .

معمولا در خواندن اين نماز، دعاها و جملات خاصي به صورت مستحب خوانده مي شود. اما اندازه ي واجب آن، كه دانستنش براي هر مسلمان ضروري است به اين صورت است:

نماز ميت پنج تكبير دارد.

پس از تكبير اول بگويند: «اشهد ان لا اله الا الله و ان محمدا رسول الله».

پس از تكبير دوم بگويند: «اللهم صل علي محمد و آل محمد».

پس از تكبير سوم بگويند: «اللهم اغفر للمؤمنين و المؤمنات».

پس از تكبير چهارم: «اللهم اغفر لهذا الميت» (اگر ميت، مرد است) يا: اللهم اغفر لهذه الميت». (اگر ميت، زن است)

پس از تكبير پنجم، نماز تمام است.

كسي كه بر ميت نماز مي خواند، بايد رو به قبله باشد، و ميت را، در مقابل او به پشت بخوابانند. به طوري كه سر او به طرف راست نمازگزار و پايش به طرف



[ صفحه 249]



چپ او باشد.

نمازگزار بايد از ميت دور نباشد. ولي اگر به صورت جماعت باشد، دور بودن نفرات ديگر مانعي ندارد ولي اتصال بايد حفظ شود.

اگر بر ميتي نماز خوانده نشود (به عمد يا از روي فراموشي) يا بعدا معلوم شود كه نماز، باطل بوده، پس از دفن شدن بر قبر او بايد خواند. [2] .