در اسلام، آئين هاي جمعه و عيد، از منصب هاي وابسته به حكومت حق و رهبري اسلامي است و اگر قدرت هاي ستمگر، آنها را در استخدام اهداف خويش مي گرفتند، غاصبانه بوده است.

حتي نصب افراد براي اقامه ي نماز جمعه و عيد و مراسم حج و... از اختيارات و شئون حكومت و ولايت امر است. از اين رو، بودن اينگونه امور در اختيار و سيطره ي نالايقان، براي (آل محمد) حزن آور است. امام باقر عليه السلام در حديثي به اين حقيقت اشاره فرموده است: «ما من عيد للمسلمين، اضحي



[ صفحه 244]



و لافطر، الا و هو يجدد فيه لال محمد حزن، قيل: و لم ذلك؟ قال عليه السلام: لانهم عليه السلام يرون حقهم في يد غيرهم» [1] .

براي مسلمانان، هيچ عيد قربان و عيد فطري نيست، مگر آنكه اندوه آل محمد صلي الله عليه و آله در آن افزون و تجديد مي شود. پرسيدند: چرا؟ فرمود: براي آن كه اهل بيت عليه السلام، حق خويش را در دست ديگران مي بينند!...

و چه مظلوميتي براي خاندان عصمت، بالاتر از اين كه حتي اعياد اسلامي هم براي آنان اندوهبار باشد و خاطره ي غصب حق و انحراف مسير رهبري جامعه را به ياد آورد!