براي افراد بااخلاص، مال و مقام، مانع انجام وظيفه نيست. حتي «خود» را هم فداي تكليف مي كند و در اين مسير، از خواسته هاي خود نيز مي گذرد. اگر دلبستگي به مال و مقام و خويشان و دوستان مانع انجام وظيفه باشد، اخلاص رخت برمي بندد. قرآن مي گويد:

اگر پدران و فرزندان و برادران و همسران و خويشاوندان و اموال و



[ صفحه 141]



تجارت و خانه هاي دلپسند، در نظر شما از خدا و پيامبر و جهاد در راه خدا، محبوب تر باشد، منتظر قهر و عذاب الهي باشيد. [1] .

انسان مخلص، اسير مكان و زمان و قيافه و همسر و مسكن و خود نيست و فقط رضاي الهي را مي بيند.

مي گويند: اسب سواري به جوي آبي رسيد. هر كاري كرد و هر چه شلاق زد، اسب قدم در آب نگذاشت. خود وارد آب شد و افسار اسب را كشيد، باز هم نيامد، حكيمي آنجا بود، گفت: سوار بر اسب شو با چوب و بيلي كه داري آب را گل آلود كن تا اسب عبور كند. او چنان كرد و اسب به راحتي از آب گذشت.

اسب سوار دليل آن را پرسيد. آن مرد حكيم گفت: اسب كه عكس خود را در آب زلال جوي مي ديد، حاضر نبود پا روي خودش بگذارد. ولي چون گل آلود شد، عبور كرد...!

آري... كساني كه خودبين باشند و علاقه به مال و مقام و فرزند و شغل برايشان مطرح باشد، نمي توانند مخلص باشند، چون در مسير اخلاص، بايد از همه چيز گذشت.