شناخت نعمت هاي خداوند و توجه به آنها، انسان را شيفته ي خدا مي سازد و دل را خانه ي عشق الهي مي سازد «و الذين آمنوا اشد حبالله» و از همين رو، در دعاهاي اسلامي و مناجات معصومين، به بيان و ياد اين نعمت ها پرداخته شده است. از جمله در دعاي «ابوحمزه ي ثمالي»، امام سجاد عليه السلام به يكايك نعمت ها اشاره مي كند:

خدايا! كوچكي بودم كه بزرگم كردي

ذليلي بودم كه عزتم بخشيدي

جاهلي بودم كه آگاهم كردي

گرسنه اي بودم كه سيرم ساختي

برهنه اي بودم كه مرا پوشاندي

گمراهي بودم كه هدايتم نمودي

فقير بودم، بي نيازم كردي

بيمار بودم، شفايم بخشيدي

گناه كردم، پوشاندي

و... نعمت هاي فراوان ديگر. امام حسين عليه السلام هم در دعاي عرفه به ذكر نعمت هاي حق مي پردازد تا از اين راه، عشق الهي در دل زنده شود و انسان عاشق خدا، جز براي او و رضاي خداوند، كار نكند و به اخلاص نزديك شود.