انسانهاي مغرور، عبادت خود را بزرگ و مهم مي بينند و از اين راه، دچار تباهي اعمال مي شوند. شرط كمال عبادت آن است كه عابد، عباداتش را زياد نبيند و مغرور نشود.

امام سجاد در دعاي «مكارم الاخلاق» از خداوند چنين مي طلبد:

«اللهم عبدني لك و لاتفسد عبادتي بالعجب» خدايا به من توفيق عبادت بده و عبادتم را با «عجب» تباه مساز.

احاديث بسياري به اين مضمون است كه انسان عبادات و كارهاي نيك خود را بزرگ نشمارد. خداوند در قرآن، از عبادت و تسبيح بسيار فرشتگان و ذكر دائمي آنان ياد مي كند. [1] شايد به اين جهت كه بندگان روي زمين، مغرور چند ركعت نماز و عبادت خود نشوند.