در انجام كارها، رعايت «اهم و مهم»، نشان عقل و عاقبت انديشي و مصلحت شناسي است و اسلام، در كارها به آنچه كه لازم تر و مفيدتر و مهم تر است تشويق مي كند، چه در آموختن، چه در عبادت، چه در انفاق.

پيامبر اسلام فرموده است: «لاصدقة و ذورحم محتاج» [1] .

با وجود بستگان نيازمند، انفاق و كمك به ديگران بي ارزش است.

و علي عليه السلام مي فرمايد: «لاقربة بالنوافل اذا اضرت بالفرائض» [2] .

هر گاه نمازهاي مستحب، به نمازهاي واجب ضرر برساند، آنگونه عبادت، موجب قرب به خدا نخواهد بود.