سرمايه ي عمر و فرصت هاي زندگي از كف مي رود و همچون ابرهاي گذران، از آسمان حيات ما مي گذرد. بايد هوشيار بود و از اين رهگذر، بيشترين بهره را برد و بندگي خدا كرد.

در حديث زيبايي، علي عليه السلام فرموده است:

«ان الليل و النهار يعملان فيك فاعمل فيهما و يأخذان منك فخذ منهما» [1] .

شب و روز در تو كار مي كنند، تو هم در آنها كار كن، و از تو مي گيرند، تو هم از آن ها بگير.

راستي... عمري را كه مي دهيم و اين سرمايه را شب و روز خرج مي كنيم، چه به دست مي آوريم؟

رسول خدا صلي الله عليه و آله فرموده است: «الدنيا ساعة فاجعلوها طاعة» [2] دنيا، ساعت و لحظه اي بيش نيست، آن را در راه اطاعت خدا بكار گيريد.

اگر هم در شرايطي خاص امكان عبادت و بندگي كم بود، بايد تلاش كرد و زمينه فراهم ساخت و به محيطهاي آزادتر رفت و خدا را پرستيد، كه تنگناي زمين و زمان، براي دوري از پرستش خدا، بهانه نيست: «ان أرضي واسعة فايي فاعبدون» [3] .



[ صفحه 44]