آيا عبادت ما بيشتر است، يا غفلت و گناه ما؟ قرآن بارها گفته است: «فاين تذهبون؟» [1] به كجا مي رويد؟ كجا نماز و عبادت ما مي تواند جبران كننده ي لحظات غفلت و نافرماني و كوتاهي ها و سهل انگاري ها و بي اعتنايي هاي ما



[ صفحه 35]



باشد؟

امام سجاد عليه السلام در دعايي مي گويد: «ولست اتوسل اليك بفضل نافلة مع كثير ما اغفلت من وظايف فروضك و تعديت عن مقامك حدودك...؟» [2] .

خدايا! من با اين همه غفلت از واجبات و تعدي از مرزها و حريم شكستن ها، چگونه به وسليه ي نافله ها و مستحبات، به سوي تو راه يابم؟