بدون نام نويسنده

انگار آن روز داشت خون گريه مي كرد. نورهاي طلايي آن به سرخي گراييده بود.

ستارگان را مي شد در آسمان نظاره كرد كه از شدت گريه كم سو شده بودند.



[ صفحه 379]



حسين عليه السلام را شهيد مظلوم مي گويند، چرا؟ چون تنها وبدون ياري مردم، به همراهي اندكي از ياران خود به ميدان جنگ رفت. با وجود اين نماز را ترك نكرد. پاسخ امام عليه السلام به دشمنان خود، نمازش بود.

نويسنده، متن خود را در موضوع «اگر در نماز امام حسين عليه السلام بودم…» نوشته است. در اين متن، نويسنده حضوري مستمر در حادثه ي روز عاشورا دارد و به توضيح آن مي پردازد. سپس سعي مي كند تحليلي سياسي-اجتماعي از پيامدها و نتايج نماز ارائه دهد. نويسنده در نهايت، آحاد جامعه را به شركت در صفوف نماز دعوت مي كند.