محسن نامدار آقچاي

نماز! اي منجي رهايي بخش جان از تن! واصل عبد و معبود، زمانِ حضورِ قلوب، متجلي گر نور، دستگير نيازمندان، مستغني نيازمندان، مستغني گر دورافتادگان، به راه آورنده ي ده گم كردگان دنيا، و نياز بيچارگان، در اين ورطه، كه مرا جز سوختن چاره اي نيست، وجودي در وجودم به تلاطم در آمده و امواج سهمگين خود را به سواحل خشك مغزم رسوخ مي دهد، كه اي دماغه ي پيرِ دور افتاده زدستِ قطراتِ باراني، كمي هم تو بنوش!



[ صفحه 369]



محسن نامدار آقچاي ديپلم دارد و از تهران اين قطعه ادبي كوتاه را ارسال كرده است. اين قطعه ادبي كوتاه درباره ي نماز به رشته تحرير در آمده است و در آن درباره ي عظمت نماز سخن گفته شده است.