مريم و محمد منصوري

زماني زمان شكفتن بود، و زماني زمان وصل. زماني زمان عيش و طرب بود و زماني زمان تفكر و تأمل. زماني زمان نازونوش بود و زماني زمان متحول شدن. زماني زمان تكامل بود و زماني زمان متكامل شدن.



[ صفحه 347]



انسان متحير و سرگردان در اين ميانه به سلوك نشسته است گاهي عيش و ناز او را به خود مي برد گاهي كسي از درون او را به تحول و تكامل فرا مي خواند.

مريم منصوري به همراه محمد منصوري متني هفده صفحه اي را در بخش هاي مختلف تهيه و تنظيم كرده اند. در اين نوشته ها روز عاشورا، صحنه ي نبرد و هنگامه ي نماز امام حسين عليه السلام و يارانش توصيف مي شود.

در اين نوشته كه زبان ادبي دارد نويسندگان آن از روايت نيز به جا استفاده كرده اند و با استفاده از شخصيت حضرت رقيه سَلام ُالله عَلَيها نوشته خود را با احساسي با شكوه به پايان برده اند.