مريم مشهدي

شكوه به خاك افتادن و سجده در مقابل تو تعبير عاشقانه مُهر و سجاده و تسبيح است.

پر بار و سبك بال بودن را چه عاشقانه با سر به مُهر گذاشتن مي توان چشيد. چه بخشنده اي اي خدا! كه پيوند پيشاني پر گناهم را



[ صفحه 339]



با خاكي به وسعت خاك كربلا اجازه مي دهي. تو مرا كه حقيرانه در وسعت سجاده ام جا گرفته ام از درگاهت نرانده اي. مرا هرگز از درت مران!

مريم مشهدي موضوع «نماز مناجات و دعا» را برگزيده است و در اين باره ده متن دلنشين نوشته است.

در اين ميان او بسيار جالب، معنايي را كه خود از نماز مي دانسته به قلم خود نگاشته است. هم چنين او به توصيف نماز پرداخته است. در قطعه اي ديگر او با خدا درد دل كرده و در آن از بابت گناهانش عذرخواهي مي كند و مي خواهد كه خداوند او را ببخشد. عناوين مطالب او از اين قرارند:

«پيوند و پرواز»، «طلوع نماز»، «راه نماز»، «درد دلي با خدا»، «نماز يعني…»، «چشمه يا دريا»، «وصف نماز»، «نماز در نماز»، «نياز«» و «مناجات».

هم چنين او با سه عنوان «اللهم اشف كل مريض»، «دعا، باران، مادر» و «دعاي بازگشت» داستان گونه هايي با موضوع نماز نوشته است.