مريم محياپورلري

سپاس خدايي را كه آفريننده ي اين همه زيبايي در جهان است و تعالي بخش رهروان صديق پاك بازي كه با الهام و پيروي از ستارگان آسمان امامت هنرمندانه صحنه ها و لحظه هاي شكوهمندي در تاريخ بشر آفريدند.

اي امام شهيد! سراغت را از دريا گرفتم اظهار عجز كرد. از ستيغ كوه پرسيدم در هم پاشيد. تو را از نفس گرم بهاران پرسيدم خزان



[ صفحه 330]



گشت. آري! تو بي نياز از نام و نشان هستي. چرا كه بر جريده قلبم نام تو حك شده است.

اگر در نماز امام حسين عليه السلام بودم بي ترديد من هم خود را هم چون سپري در مقابل شمشير دشمن قرار مي دادم تا گل سرخ بوستان محمدي با معبودش رازونياز كند.

مريم محياپورلري اهل سيرجان است. متن ادبي او در پنج صفحه در موضوع «اگر در نماز حسين عليه السلام بودم…» نوشته شده است. او نوشته اش را با مقدمه اي در وصف رهروان صديق خداوند آغاز مي كند. اين متن ادبي كه با كلام و نگاهي شاعرانه و عاشقانه آميخته است بيشتر در وصف امام شهيدان و شهيد محراب امام علي عليه السلام نوشته شده است. از نگاه نويسنده نماز ظهر عاشورا اسطوره ي جاودان تاريخ است و تا انسان و تاريخ باقي است رهنمون او در تيرگي ها و ظلمت هاست.