زينب فيضي پور

در خلوتي پر از سكوت آن جا كه عشق همراه يك توفان، به بلنداي آسمان مي رود، با جسمي آغشته به خون، با راز تنهايي سرزمين عشق در سينه اي پنهان، سجاده را با تمام غريبي به آغوش گرفتيد و سر برروي سينه ي خاك، درون اتاقكي تاريك، زير خروارها فراموشي آرميديد.

زينب فيضي پور ده قطعه ي كوتاه ادبي را با سوژه ي «شهيدان نماز» به رشته ي تحرير در آورده است.



[ صفحه 269]



در اين قطعات، نويسنده با نثري استعاري، نقش شهيد را در احياي فريضه نماز بيان كرده است. قطعه انتخاب شده، جملاتي از كل نوشته ي اوست كه به صورت قطعه اي جداگانه تصحيح شده است.