مهين قائمي

اگر در نماز امام حسين عليه السلام بودم، خاك هاي كف سرزمين كربلا را مي بوييدم و آ ن قدر غرق در خدا مي شدم كه غم را از سرشاخه هاي اجابت، در خشكي معنويت احساس كنم. اگر در نمازش بودم، باورهاي كودكانه ام را دور مي ريختم؛ اما صفايش را با تمام حقيقت پيوند مي دادم.

اگر آن جا بودم، ثانيه هاي زندگي ام را در خيمه هاي عشق، در اشك هاي جاري از ديدگان به خون نشسته ي مولايم خلاصه مي كردم و اگر بودم، نماز را سرشار از خالصانه ترين عطر گل برگ هاي نجابت و حقيقت الهي مي كردم. اگر در نماز امام حسين عليه السلام بودم راز تجلي اش را از سوزش قلبش مي پرسيدم. اگر بودم هرگز در رنگ دنيا فرو نمي رفتم.

مهين قائمي با اثر «اگر در نماز امام حسين عليه السلام بودم…» از مسابقه استقبال كرده و مطلب خود را در ده قطعه ادبي نوشته است. او براي قطعات ادبي خود، اسم خاصي انتخاب نكرده و تنها به شماره گذاري بسنده كرده است كه اين امر نشان از كم تجربگي او



[ صفحه 267]



دارد. او در متون خود به توصيف نماز و نمازگزار پرداخته و اين كه نماز عاشورا چه تأثيري در افراد دارد.

او به مفاهيمي همچون نور، روشني، ظلمت، عشق، معشوق و عدالت مي پردازد و حضور و نمود آن ها را در واقعه ي كربلا مطرح مي كند.